O GALEGO

A evolución natural da lingua galega truncouse na idade media por cuestións políticas, dado que a nobreza e os dirixentes eclesiásticos foron sustituidos por outros de orixe castelá, e a canda eles a súa lingua desprazou ao galego en toda a documentación oficial, prestixando socialmente o uso do castelán en detrimento da lingua propia. Esta situación mantívose durante séculos ata os nosos días.
Os primeiros textos escritos en Galicia en lingua romance son composicións poéticas. A lírica galaico-portuguesa acada o seu esplendor entre os séculos XIII e XV. Todos os poetas peninsulares, fosen casteláns, andaluces ou de Estremadura, compuñan os seus versos en lingua galega e portuguesa. A lingua castelá en Galicia cinguiuse historicamente ás clases altas, mentres o galego se mantivo sempre como a lingua do pobo.

Durante os 40 anos de ditadura franquista, a lingua galega foi prohibida nas escolas e nos actos públicos. Os intelectuais e artistas que o promovían foron perseguidos e obrigados ao exilio. A edición das obras escritas correu por conta dos emigrantes que as imprentaban en Buenos Aires, Montevideo ou A Habana. Coa chegada da democracia, a fin do século XX supón un progresivo proceso de recuperación se dereitos, autoestima e prodigalidade creativa.
Conscientes destes antecedentes, non podemos menos que nos sensibilizar ante unha historia de aculturación que se repite para moitos pobos do mundo, en especial para os pobos indíxenas americanos, do que España é en alto grao responsable da situación.
Ante a necesidade de construir un novo escenario, baseado na admiración e respecto polas enriquecemento das diferencias, nace este proxecto que reflicte o resultado poético-musical do encontro e sentimentos comúns, froito destas premisas, elaborado conxuntamen-te entre un autor e compositor de cada pobo.